Σιντ Μπάρετ - Βιογραφία

O Ρότζερ Κηθ Μπάρετ (6 Ιανουαριου 1946 - 7 Ιoυλιου 2006), γνωστός περισσότερο ως Σιντ Μπάρετ, ήταν Βρετανός τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης . Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Pink Floyd και μέλος του συγκροτήματος την τριετία 1965-1968. Το 1969 εγκατέλειψει τους Pink Floyd λόγω της εξαρτησής του στα ψυχεδελικά ναρκωτικά (με τους οποίους μάλιστα συνεργαστηκε ξανα το 1975 για το αφιερωμένο σε αυτόν τραγούδι Shine On You Crazy Diamond) και έκανε μια σύντομη σόλο καριέρα εως το 1975 όπου και σταμάτησε τελείως την ενασχολησή του με την μουσική. Άπο τότε εως την 7η Ιουλίου 2006 έμενε μοναχός του στο σπίτι που είχε στο Cambridge.
Οπως δήλωσε στον Τύπο ο αδερφός του, ο Μπάρετ πέθανε από επιπλοκές που του δημιούργησε ο διαβήτης από τον οποίο υπέφερε χρόνια, την Παρασκευή το βράδυ, στο σπίτι της μητέρας του. Εκεί όπου είχε καταφύγει τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, απομονωμένος σε ένα κελάρι και ζωγραφίζοντας πίνακες.

Ο Σιντ Μπάρετ
Ταλαντούχος κιθαρίστας και πρωτοπόρος της βρετανικής ψυχεδελικής σκηνής, ο Μπάρετ δημιούργησε τους Pink Floyd το 1965, στα δεκαοκτώ του χρόνια. Και ήταν ο εγκέφαλος πίσω από τα δύο πρώτα άλμπουμ της μπάντας, το «The piper in the gates of town» και το «Α saucerful of secrets», που άλλαξαν την πορεία της μουσικής σκηνής. Ο Μπάρετ έπαιζε κιθάρα γδέρνοντας με έναν αναπτήρα Ζίπο τις χορδές για να δημιουργήσει αυτό τον μυστηριώδη ήχο, χαρακτηριστικό της μπάντας, και έγραφε τους αλλόκοτους σουρεαλιστικούς στίχους.
Σύμφωνα με τις φήμες, η κατάχρηση ψυχεδελικών ναρκωτικών, σε συνδυασμό με την ολοένα και αυξανόμενη πίεση που δεχόταν από τα υπόλοιπα μέλη για να γράφει νέα τραγούδια χωρίς τόσους πειραματισμούς στον ήχο, τον οδήγησαν πολύ γρήγορα σε νευρική κατάπτωση.

Ακίνητος στη σκηνή

Στην περιοδεία τους στις ΗΠΑ ανέβαινε στη σκηνή και στεκόταν ακίνητος, έμοιαζε ανίκανος να παίξει κιθάρα, χαμένος σε έναν δικό του κόσμο. Ετσι, ο Ρότζερ Γουότερς, όπως είχε πει ο ίδιος ο Μπάρετ, τον κατηγόρησε ότι είναι σχιζοφρενής και τον έδιωξε αντικαθιστώντας τον με τον Ντέιβιντ Γκίλμουρ. Από εκεί άρχισε η πτώση ενός δημιουργικού μουσικού. Ενώ οι Pink Floyd γίνονταν αστέρες της ροκ σκηνής, ο Μπάρετ κατάφερε με δυσκολία να ολοκληρώσει δύο προσωπικά άλμπουμ.

Το «The madcap laughs» και το «Barett» κυκλοφόρησαν το '70, γεμάτα χαμηλόφωνα, μελαγχολικά, ακουστικά τραγούδια. Παράλληλα, η παλιά του μπάντα έγραψε γι' αυτόν τον ύμνο «Shine on you crazy diamond» και ο χαρακτήρας στο άλμπουμ «The wall», ο μουσικός που βυθίζεται στην τρέλα, είναι εμπνευσμένος από τον Μπάρετ.

Extra ιστοριούλα:
(Το 1975 οι Pink Floyd έκαναν ηχογραφήσεις για το επερχόμενο άλμπουμ τους "Wish you were here". Την ώρα της ηχογράφησης του τραγουδιού "Shine On You Crazy Diamond" εμφανίστηκε στο στούντιο ένας μεγαλόσωμος άνδρας με ξυρισμένο κεφάλι και φρύδια. Τα μέλη της μπάντας δεν μπορούσαν αρχικά να διακρίνουν ποιος ήταν αυτός, αλλά λίγο αργότερα ανακάλυψαν πως ήταν ο Σιντ Μπάρετ. Όταν, βέβαια, τον είδαν, μέσα στο στούντιο επικράτησε συγκίνηση και ο αρχηγός του συγκροτήματος Ρότζερ Γουότερς (Roger Waters) ξέσπασε σε ελαφριά κλάματα. Όπως είναι λογικό, η ηχογράφηση σταμάτησε και τα μέλη των Pink Floyd ζήτησαν την γνώμη του σχετικα με το τραγούδι. Ο Μπάρετ τους απάντησε ότι ακουγόταν λίγο "παλιό" και, αφού όλοι τον χαιρέτησαν με περισσό ενθουσιασμό, ο Μπάρετ έφυγε ξανά. Ήταν η τελευταία φορά που το συγκρότητα θα τον έβλεπε πριν πεθάνει, τον Ιούλιο του 2006. Για αρκετά χρόνια, η παραπάνω ιστορία θεωρούνταν ως μύθος, έως ότου ο David Gilmour την επιβεβαίωσε.)

Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 ο Μπάρετ ουσιαστικά υπήρχε μόνο μέσα από τα τραγούδια των Pink Floyd. Ζούσε στο σπίτι της μητέρας του, ζωγράφιζε και ασχολούνταν με τον κήπο, ενώ έμοιαζε να μη θυμάται τίποτα από το παρελθόν και δεν αναγνώριζε τα τραγούδια που είχε γράψει. Το τραγικό είναι ότι τον Ιανουάριο του 2006, που έκλεινε τα εξήντα του χρόνια, τον θυμήθηκε ο Τύπος με δεκάδες αφιερώματα στον «πρωτεργάτη της ψυχεδελικής σκηνής», ενώ οι Ρότζερ Γουότερς και Ντέιβιντ Γκίλμουρ έπλεκαν το εγκώμιο του ιδιοφυούς μουσικού.

Προσωπικά, δεν ξέρω αν ήταν για το καλό ή το κακό του συγκροτήματος η αποχώρηση του Syd Barrett.Σίγουρα η κατάληξη που είχε αυτός ο εξαιρετικά ταλαντούχος μουσικός δεν ήταν η καλύτερη που θα μπορούσε να έχει. Ίσως αν έμενε στους Pink Floyd να είχε δημιουργήσει ακόμη καλύτερα κομμάτια από αυτα που έκαναν με τον Gilmour, όμως αυτό δυστυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ. Κατά τη δική μου γνώμη, ο Gilmour τους βοήθησε να φτιάξουν τα αριστουργήματα που άλλαξαν την πορεία της μουσικής, χωρις να θέλω να "ρίξω" τον Barrett, τα οποία δεν θα υπήρχαν αυτή τη στιγμή αν δεν είχαν πάρει αυτήν τη τροπή τα πράγματα. Το ιδανικότερο σενάριο θα ήταν η είσοδος του Gilmour, χώρις την αποχώρηση του Barrett. Φανταστείτε για τι μουσική θα μιλάγαμε αυτή τη στιγμή!!!!Αλλά σαν πολλά να ζητάω μου φαίνεται.Χαίρομαι που υπήρξε αυτός ο "κάποιος" που ίδρυσε το συγκρότημα και χαίρομαι που βρέθηκε ο "κάποιος άλλος" για να κρατήσει το επίπεδο και να το ανυψώσει στα ουράνια!!!
Και για να κλείσω, απλά ακούστε το ωραιότερο κομμάτι που έχει γραφτεί ποτέ, δημιουργία του καλύτερου συγκροτήματος όλων των εποχών, αφιερωμένο στον ιδρυτή τους...

Συνιστώ να δυναμώσετε όσο περισσότερο μπορείτε τα ηχεία για να ακούσετε όλες τις λεπτομέρειες που ξεπετάγονται στο κομμάτι!!!!