Το έπος Atom Heart Mother...

Είναι το πρώτο κομμάτι από τον τέταρτο στουντιακό δίσκο των Pink Floyd. Είναι μεγάλο γι'αυτό αν αποφασίσετε να το ακούσετε θέλει υπομονή!! Μπορεί και να μην σας αρέσει αν δεν έχετε συνηθίσει στον ψυχεδελικό ήχο. Και είναι λογικό...Ούτε εμένα μ'αρεσε..Όταν το μελέτησα όμως είδα την ομορφιά του και την ιδιοφυία του!!!!

Βγήκε το 1970 στον ομμώνυμο δίσκο. Αυτό είναι το πρώτο εξώφυλλο που είχε βγεί!!

Δεν περιείχε κανένα στοιχείο για το τι υπάρχει μέσα στο δίσκο...Ούτε όνομα ούτε τίποτα!!!
Σε κάποιες μεταγενέστερες εκδόσεις είχαν το όνομα και του συγκροτήματος και του άλμπουμ.
Το εξώφυλο επίσης εμφανίζεται στην ταινιάρα "Κουρδιστό Πορτοκάλι" του Κιούμπρικ στο ράφι στη σκηνή του δισκοπωλείου.

Το όνομα το πήρε από ένα άρθρο εφημερίδας το οποίο είχε τον τίτλο "Atom Heart Mother Named" και μιλούσε για μια γυναίκα η οποία είχε κάνει εγχείριση και τις είχαν βάλει ένα βηματοδότη που δούλευε με πυρηνική ενέργεια!!

Στον δίσκο υπάρχουν επίσης άλλα 4 κομμάτια: If (Roger Waters), Summer '68 (Richard Wright), Fat Old Sun (David Gilmour) και Alan's Psychedelic Breakfast (Gilmour,Waters, Wright, Mason). Το κομμάτι που έχω βάλει είναι γραμμένο από τους 4 Floyd μαζί με τον Ron Geesin. Αρκετά με τον δίσκο όμως...

Ακούστε την κομματάρα...Είναι σαν βγαλμένη από επική ταινία... Και ακούστε το μικροσκοπικό αλλά θεϊκό σόλο του Gilmour στο 18:04. Βασικά εδώ είναι στο τέταρτο βίντο στο 0.15 !!!! Δεν είναι απολύτως τίποτα σπουδαίο αν το σκεφτείς σε δυσκολία παιξίματος...Αλλά μέσα σε όλο αυτό το χάος της ψυχεδέλιας είναι μια ρομαντική πινελιά που μου παίρνει τα μυαλά!!!

Ειδήσεις από ένα άγνωστο σύμπαν!!!

Ο Φρανκ Σέτσινγκ έγινε γνωστός (και στην Ελλάδα) από το βιβλίο του «Το Σμήνος». Το νέο του βιβλίο, «Ειδήσεις από ένα άγνωστο σύμπαν», είναι ουσιαστικά καρπός του πρώτου: όπως εξηγεί ο ίδιος ο Σέτσινγκ στον πρόλογο του βιβλίου του, η ιδέα ήταν να αξιοποιήσει τα επιστημονικά στοιχεία που συνέλεξε όταν έγραφε «Το σμήνος» και τα οποία τελικά δεν χρειάστηκε. Το αποτέλεσμα είναι ένα καλό εκλαϊκευτικό – επιστημονικό ανάγνωσμα.

Ο Σέτσινγκ εστιάζει στη θάλασσα ως κοιτίδα της ζωής (όπως στο «Σμήνος») στη Γη και βασικό του ερώτημα αποτελεί το αν η Εξέλιξη θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει άλλους δρόμους. Έτσι, αφηγείται την ιστορία του πλανήτη από τη γέννησή του, τη δημιουργία των θαλασσών, τη γένεση της ζωής και τις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις της μέχρι σήμερα.

Το βιβλίο του χωρίζεται σε τρία μέρη: Δημιουργία του πλανήτη και της ζωής, κατόπιν περνά στην εικόνα των ωκεανών σήμερα (και σε κάποια κεφαλαιώδη θέματα) και, τέλος, δίνει κάποια θέματα προβληματισμού για τις επόμενες εξελίξεις, με σταθερό σημείο αναφοράς τη σχέση του ανθρώπου με το υδάτινο στοιχείο.

Το «καλό» με το βιβλίο του Σέτσινγκ είναι ότι καταπιάνεται με θέματα άγνωστα κατά βάση: ο ρόλος του πλαγκτόν και του κριλ στην παγκόσμια διατροφική αλυσίδα, η ζωή στις αβύσσους, αλλά και θέματα όπως η κίνηση των παγκόσμιων ρευμάτων, ο κίνδυνος από την πιθανότητα εξαφάνισης (λόγω υπεραλίευσης) των φαλαινών και των καρχαριών, αυτά και πολλά άλλα συνδέονται και παρατίθενται σε μια μακριά λεπτή αλυσίδα που δείχνει τη μεγαλειώδη, αλλά και εύθραυστη ισορροπία στην οποία βρίσκεται ο πλανήτης.

Σε κάθε περίπτωση ο Σέτσινγκ έχει κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, που θα διαβαστεί με αμείωτο ενδιαφέρον. Ενστάσεις μπορεί να εγείρει κανείς ίσως για την εμμονή στην ανάπτυξη μερικών θεμάτων (αναλογικά με τη διάρθρωση του βιβλίου), αλλά και στη γλώσσα και στο ύφος: ο συγγραφέας έχει επιλέξει έναν «cool» τρόπο αφήγησης (η εξέλιξη είναι… Μις Εξέλιξη, κάποια θαλάσσια αρπακτικά λιγουρεύονται μάλλον… γλαφυρά κάποιους επίδοξους θαλάσσιους μεζέδες κ.ά.), μάλλον για να προσεγγίσει ένα περισσότερο νεανικό κοινό, που θα ήταν πιο εύκολο να προσελκυστεί από το θέμα έτσι παρά από μια τυπική «ακαδημαϊκή» αφήγηση.

Πάντως, το πλήθος των στοιχείων, των πληροφοριών και των γνώσεων που δίνει ο συγγραφέας, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και το βιβλίο διαβάζεται με μεγάλο ενδιαφέρον, προκαλώντας θαυμασμό, απορία και -αρκετά- ερωτήματα.

Πηγή: www.in2life.gr

Τζον Λένον - Καλλιτέχνης, ιδεολόγος και πάνω απ' ολα ειρηνιστής

Μια σύντομη βιογραφία του Τζον Λένον...Σύντομη γιατί η ιστορία του δεν χωράει ούτε σε μπλογκ, ούτε σε ολόκληρο τον διαδικτυακό κόσμο... Ξεπερνάει τα σύνορα του Internet, και του πλανήτη του ίδιου!! Ένας άνθρωπος που αν και νεκρός, ζει μέσω του μύθου του και μέσα στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο!!

O Τζων Λένον ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος των Beatles. Εκτός από την επιτυχημένη μουσική του σταδιοδρομία, διακρίθηκε επίσης ως ακτιβιστής του 20ου αιώνα, υιοθετώντας έντονη δράση σε κοινωνικά ζητήματα, ειδικότερα ως ηγετική μορφή του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Ο Λένον γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1940 στο Λίβερπουλ της Μεγάλης Βρετανίας, πιθανά κατά τη διάρκεια μίας γερμανικής αεροπορικής επιδρομής.Η μητέρα του, Τζούλια Στάνλεϋ, ήταν κόρη αξιωματικού, ενώ ο πατέρας του, Άλφρεντ Λένον, εργαζόταν ως σερβιτόρος σε πλοία που πραγματοποιούσαν ταξίδια στον Ατλαντικό, κατά τη διάρκεια των οποίων τραγουδούσε ή συμμετείχε σε μουσικές συναυλίες. Μετά τη γέννηση του γιου του, εκείνος
εγκατέλειψε την οικογένεια, ενώ η μητέρα του ανέθεσε τη φροντίδα του Τζων Λένον στην αδελφή της Μαίρη (Μίμι) και τον σύζυγό της, Τζωρτζ Σμιθ, ο οποίος διατηρούσε γαλακτοκομείο. Όταν ο Λένον ήταν δεκατριών ετών, ο Τζωρτζ Σμιθ πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία. Φοίτησε αρχικά στο δημοτικό σχολείο του Dovedale και στη συνέχεια, μετά
από επιτυχία στις εισαγωγικές του εξετάσεις, εισήχθη στο γυμνάσιο Quarry Bank Grammar School, όπου σύντομα η απόδοσή του στα μαθήματα σημείωσε αισθητή πτώση. Ως μαθητής, υπήρξε δημοφιλής για τον ατίθασο χαρακτήρα του, τον οποίο ο ίδιος περιέγραψε λέγοντας: «Ήμουν εκείνος για τον οποίο όλοι οι γονείς έλεγαν στα παιδιά τους: το νου σου, μακριά από
αυτόν»..

Την ίδια περίοδο, οργάνωσε τη δική του ορχήστρα, με την ονομασία The Quarrymen, στην οποία αργότερα προσχώρησε και ο Πωλ Μακάρτνεϋ, που γνωρίστηκε με τον Λένον στη διάρκεια μιας συναυλίας του συγκροτήματος, στις 6 Ιουλίου 1957. Η επίδραση του Μακάρτνεϋ υπήρξε έντονη, οδηγώντας στην υιοθέτηση μιας περισσότερο επαγγελματικής
φυσιογνωμίας του συγκροτήματος, από το οποίο σύντομα απομακρύνθηκαν τα μη καταρτισμένα μέλη, ενώ προσχώρησε σε αυτό, ο φίλος του Μακάρτνεϋ, Τζωρτζ Χάρισον. Επιπλέον, το συγκρότημα εγκατέλειψε τη φολκ μουσική, στρεφόμενη προς το είδος του ροκ εν ρολ, με έντονες επιρροές από μουσικούς όπως ο Έλβις Πρίσλεϋ, ο Τσακ Μπέρι ή ο Λιτλ Ρίτσαρντ και σταδιακά μετεξελίχθηκε στο σχήμα των Beatles. Το 1957, ο Λένον αποφοίτησε από το γυμνάσιο και χάρη στη βοήθεια του διευθυντή τού σχολείου του, έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ (Liverpool College of Art). Παρέμεινε για πέντε χρόνια, ασχολούμενος με εφαρμογές γραφικών τεχνών στη διαφήμιση, ωστόσο δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις σπουδές του. Στις 15 Ιουλίου του 1958, σημειώθηκε ο θάνατος της μητέρας του, η οποία παρασύρθηκε από το αυτοκίνητο ενός μεθυσμένου αστυνομικού, έξω από το σπίτι της αδελφής της, γεγονός που επηρέασε βαθειά τον Λένον.

Την ίδια περίοδο, γνώρισε τον συμφοιτητή του και ταλαντούχο μαθητή της σχολής, Στιούαρτ Σάτκλιφ, ο οποίος αποτέλεσε και τον πρώτο μπασίστα του συγκροτήματος των Beatles. Με τους Beatles, ο Λένον εμφανίστηκε στο Αμβούργο το καλοκαίρι του 1960, σε μία από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις τους. Στις 23 Αυγούστου 1962, παντρεύτηκε για πρώτη φορά, την Σύνθια Πάουελ, συμφοιτήτρια του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ και έγκυος με το γιο του, Τζούλιαν Λένον, που γεννήθηκε τον επόμενο χρόνο στις 8 Απριλίου.

Ένα μήνα μετά το γάμο του, ηχογράφησε με τους Beatles τον πρώτο τους δίσκο, Love Me Do, ο οποίος κατέκτησε την 17η θέση στη Μεγάλη Βρετανία, μία σημαντική επιτυχία για ένα άγνωστο μέχρι τότε συγκρότημα της επαρχίας. Ακολούθησε ο επόμενος δίσκος, Please Please Me, ο οποίος κατέλαβε την πρώτη θέση σηματοδοτώντας την ανοδική πορεία του συγκροτήματος. Μαζί με τον Μακάρτνεϋ, ο Λένον υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία των Beatles, που στη διάρκεια της δεκαετίας 1960-1970 κατάφεραν να αναρριχηθούν στην κορυφή της δόξας. Υπήρξε ένας από τους κύριους συνθέτες του συγκροτήματος, τραγουδιστής και κιθαρίστας, συμμετέχοντας συχνά και στο πιάνο. Οι πρώτες συνθέσεις του, διακρίνονταν για την απλοϊκή τους μορφή, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, με συχνές αναφορές σε ρομαντικές ιστορίες αγάπης. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Λένον άρχισε να
ωριμάζει ως συνθέτης, ενώ παράλληλα προσπάθησε αρκετές φορές να απεμπλακεί από την έντονα εμπορευματοποιημένη εικόνα του συγκροτήματος, βιώνοντας περιόδους ενθουσιασμού για συγκεκριμένες ιδέες ή ρεύματα, όπως τον διαλογισμό ή τον μαρξισμό της αριστεράς. Οι συνθέσεις του, κατά τη διετία 1966-67, έκαναν ιδιαίτερα αισθητή την επίδραση των «ψυχεδελικών» πειραματισμών του με το LSD, με χαρακτηριστική στιγμή την ηχογράφηση
του δίσκου Sergeant Pepper's Lonely Heart Club Band (1967). Η προσωρινή απομάκρυνσή του από τα ναρκωτικά συνδυάστηκε με τη γνωριμία του με τον Ινδό Μαχαρίσι Μάχες Γιόγκι και τον υπερβατικό διαλογισμό. Ο Λένον παρακολούθησε μαθήματα του Μαχαρίσι στην Ουαλία, ενώ στις αρχές του 1968 τον επισκέφτηκε στην κατοικία του στην Ινδία. Αργότερα, υπήρξε
περισσότερο κριτικός απέναντί του, δηλώνοντας όμως πως αποτέλεσε για τον ίδιο ένα είδος πατρικού προτύπου.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Λένον συνδέθηκε με την Γιαπωνέζα καλλιτέχνιδα Γιόκο Όνο, την ίδια περίπου περίοδο που δρομολογήθηκε το διαζύγιό του με τη Σύνθια Πάουελ. Η αρχική γνωριμία τους χρονολογείται το Νοέμβριο του 1966, όταν ο Λένον επισκέφτηκε μία έκθεση τέχνης της Όνο και έκτοτε ξεκίνησε η καλλιτεχνική τους συνεργασία. Το 1968, ο Λένον εγκαινίασε μία ατομική έκθεση στη Robert Fraze Gallery του Λονδίνου, με τον γενικό
τίτλο You are here (Είσαι εδώ), αφιερωμένη στη Γιόκο Όνο ως ένδειξη της αγάπης του για εκείνη. Στα τέλη του 1968, συμμετείχαν επίσης στην ταινία Rock and Roll Circus των Rolling Stones. Η σχέση τους, την οποία ο Λένον χαρακτήρισε ως «μία σχέση δασκάλου και μαθητή», με τον ίδιο στη θέση του μαθητή, πυροδότησε αρκετές αρνητικές κριτικές, εστιάζοντας κυρίως στην προσωπικότητα της Γιόκο Όνο, στην εξωσυζυγική σχέση που διατηρούσε μαζί της ο Λένον για ένα διάστημα, αλλά και την κυκλοφορία του δίσκου Unfinished Music No.1: Two Virgins που ηχογράφησαν μαζί. Η Γιόκο Όνο επηρέασε σημαντικά τον Λένον, με τον οποίο αποτέλεσε αχώριστο δίδυμο, τόσο σε ότι αφορά τη σχέση του με το χώρο της μοντέρνας τέχνης όσο και με κοινωνικά προβλήματα τα οποία η ίδια σχολίαζε μέσα από τα έργα της, όπως η
θέση της γυναίκας, ο φυλετικός διαχωρισμός ή ο πόλεμος του Βιετνάμ.

Κατά τη τελευταία διετία της παραμονής του στους κόλπους των Beatles, ο Λένον συμμετείχε ενεργά, μαζί με την Όνο, στο κίνημα κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Στις 20 Μαρτίου του 1969, o Λένον και η Όνο παντρεύτηκαν στο Γιβραλτάρ, έχοντας προγραμματίσει να περάσουν το μήνα του μέλιτος στο κρεβάτι, διαδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο υπέρ της ειρήνης και προσκαλώντας δημοσιογράφους στο ξενοδοχείο που διέμεναν, στην πόλη του
Άμστερνταμ. Η πρωτότυπη αυτή διαμαρτυρία (γνωστή και ως «Bed-In») συνεχίστηκε στο Μόντρεαλ, με το ζεύγος Λένον-Όνο να παραχωρεί πολυάριθμες συνεντεύξεις και να δέχεται εκατοντάδες επισκέπτες. Το επόμενο διάστημα, συμμετείχαν σε πολυάριθμες εκδηλώσεις, δίνοντας επίσης μία φιλανθρωπική συναυλία στα πλαίσια της εκστρατείας War Is Over της
UNICEF. Το φθινόπωρο του 1969, ο Λένον ηχογράφησε μαζί με τους Beatles τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος, με τίτλο Abbey Road. Οι σχέσεις των μελών είχαν ήδη αρχίσει να διαταράσσονται κατά τη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων, και ειδικότερα η φιλία του Λένον με τον Μακάρτνεϋ κλονίστηκε. Ο ίδιος ο Λένον, αιτιολόγησε τη διάλυση του συγκροτήματος, αναφερόμενος κριτικά στον ηγετικό ρόλο που επεδίωξε να αναλάβει ο
Μακάρτνεϋ μετά το θάνατο του μάνατζερ των Beatles, Μπράιαν Έπσταιν, αλλά και στην αντιπάθεια που έτρεφαν τα υπόλοιπα μέλη απέναντι στη Γιόκο Όνο.

Η προσωπική δισκογραφία του Λένον είχε ήδη ξεκινήσει πριν τη διάλυση των Beatles, με την ηχογράφηση τριών πειραματικών δίσκων σε συνεργασία με τη Γιόκο Όνο καθώς και τριών ακόμα τραγουδιών, Give Peace a Chance (με αντιπολεμικό περιεχόμενο), Cold Turkey (σχετικά με την εμπειρία του με την ηρωίνη) και Instant Karma!. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 1970, ο Λένον και η Γιόκο Όνο υποβλήθηκαν σε μία «πρωτογενή θεραπεία», κοντά στον Άρθουρ Τζάνοβ, στο Λος Άντζελες. Μετά την επιστροφή του, ηχογράφησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο μετά τη διάλυση των Beatles, με τίτλο John Lennon/Plastic Ono Band, τα περισσότερα τραγούδια του οποίου, είχαν γραφτεί κατά την διάρκεια της θεραπευτικής μεθόδου του Τζάνοβ, την οποία είχε ακολουθήσει. Ενδεικτικά
των αντιλήψεων που είχε διαμορφώσει πλέον ο Λένον, είναι τα τραγούδια God, όπου κατέγραψε ανθρώπους και ιδέες στις οποίες είχε πάψει να πιστεύει (μεταξύ των οποίων ο Χριστός, ο Βούδας, ο Έλβις Πρίσλεϋ, ο μυστικισμός και οι Beatles), καθώς και το εμπορικά επιτυχημένο και αμιγώς πολιτικό Power to the People (Δύναμη στο Λαό, σύνθημα που είχε μεγάλη απήχηση σε αναρχικούς της δεκαετίας του 1970).

Ακολούθησε η κυκλοφορία του περισσότερο επιτυχημένου δίσκου του, Imagine (1971), του οποίου το ομώνυμο τραγούδι εξελίχθηκε σε ένα από τα δημοφιλέστερα του Λένον. Το καλοκαίρι του 1971, ταξίδεψε με τη Γιόκο Όνο στην Αμερική, όπου επρόκειτο να ζήσουν μόνιμα τα επόμενα χρόνια. Αφορμή για το ταξίδι αυτό αποτέλεσε η δικαστική διαμάχη της Γιόκο Όνο με τον σύζυγό της Τόνυ Κοξ, σχετικά με την επιμέλεια της κόρης τους Κυόκο.
Εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη και σύντομα δραστηριοποιήθηκαν πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, συμμετέχοντας ενεργά σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών διαδηλώσεων. Οι ηγέτες του αντιπολεμικού κινήματος και ισχυρές προσωπικότητες της αμερικανικής αριστεράς, Τζέρυ Ρούμπιν και Άμπυ Χόφμαν, έπεισαν τον Λένον να συνεργαστεί μαζί τους σε ένα πρόγραμμα συναυλιών διαμαρτυρίας, το οποίο όμως τελικά οδηγήθηκε σε ματαίωση.
Εξαιτίας της έντονης κριτικής στάσης του Λένον απέναντι στον πόλεμο και του πολιτικού ακτιβισμού του, ο Τζ. Έντγκαρ Χούβερ διέταξε να ανοιχθεί ειδικός φάκελος στο FBI για εκείνον, συγκεντρώνοντας περίπου 300 σελίδες με σχετικό υλικό, κατά τη διετία 1971-72, επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1972, ο γερουσιαστής του ρεπουμπλικανικού κόμματος Στρομ Θέρμοντ, συνέστησε την αφαίρεση της άδειας παραμονής του στην Αμερική, στα πλαίσια μίας έκθεσής του, σχετική με την πολιτική δράση του Λένον. Μετά από μία μακρά δικαστική διαμάχη, του παραχωρήθηκε τελικά μόνιμη άδεια παραμονής, στις 7 Οκτωβρίου του 1975. Στο μεσοδιάστημα, ο Λένον ολοκλήρωσε την ηχογράφηση τεσσάρων δίσκων, Some Time in New York City (μαζί με την Γιόκο Όνο, 1972), Mind Games (1973), Walls and Bridges (1974) και Rock 'n' Roll (1975). Παράλληλα, από τον Οκτώβριο του
1973 μέχρι τον Ιανουάριο του 1975, χώρισε προσωρινά με την Γιόκο Όνο, κατά τη διάρκεια μίας περιόδου που ο ίδιος αποκάλεσε αργότερα «χαμένο Σαββατοκύριακο».

Μετά την επανασύνδεσή του με τη Γιόκο Όνο και για τα επόμενα πέντε χρόνια, ο Λένον απείχε από τη δισκογραφία επιστρέφοντας σε μία αυστηρά ιδιωτική ζωή καθώς, σύμφωνα με την εξήγηση που έδωσε ο ίδιος, επιθυμούσε να αφοσιωθεί στην ανατροφή του γιου τους, Σων Λένον. Ένα ταξίδι του με ιστιοφόρο, στις Βερμούδες, κατά τη διάρκεια έντονης καταιγίδας, αποτέλεσε την αφορμή για την δημιουργία μίας νέας σειράς τραγουδιών που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του, με τίτλο Doubble Fantasy, ο οποίος ολοκληρώθηκε τελικά σε συνεργασία με τη Γιόκο Όνο. Το Double Fantasy αποτέλεσε τον τελευταίο προσωπικό δίσκο του Λένον που κυκλοφόρησε ενόσω ήταν εν ζωή, και χαρακτηρίζεται ως ένας «ύμνος στην
οικογενειακή επιτυχία». Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, ηχογράφησε επίσης ένα τμήμα του δίσκου Milk and Honey που ολοκληρώθηκε αργότερα από την Γιόκο Όνο και κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του, τον Ιανουάριο του 1984.

Το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου του 1980, ο Μαρκ Τσάπμαν πυροβόλησε και τραυμάτισε θανάσιμα τον Λένον, έξω από την οικία του (στο ιστορικό κτίριο Dakota της Νέας Υόρκης) και ενώ ο τελευταίος επέστρεφε μετά από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened, που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του. Ο Τσάπμαν είχε προσεγγίσει τον Λένον νωρίτερα την ίδια ημέρα, κατά την αναχώρησή του από το σπίτι του, αποσπώντας μάλιστα ένα αυτόγραφο του. Μετά την επιστροφή του Λένον από το στούντιο ηχογράφησης, ο Τσάπμαν τον πυροβόλησε πισώπλατα, συνολικά τέσσερις φορές. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι μισές σφαίρες διαπέρασαν το αριστερό μέρος του σώματός του στο ύψος του στήθους, ενώ οι υπόλοιπες τον τραυμάτισαν κοντά στον αριστερό ώμο. Όλες προκάλεσαν εσωτερική αιμοραγία, ενώ η θανάσιμη σφαίρα διαπέρασε την αορτή του. Σύμφωνα με τις αναφορές των μαρτύρων και των αστυνομικών αρχών, μετά τη δολοφονία, ο Τσάπμαν παρέμεινε στον τόπο του εγκλήματος μέχρι την άφιξη της αστυνομίας. Εκτός από το όπλο του εγκλήματος, στην κατοχή του υπήρχαν ένα αντίτυπο του δίσκου Double Fantasy, στο εξώφυλλο του οποίου είχε υπογράψει νωρίτερα ο Λένον, ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος The Catcher in the Rye του Τ. Ν. Σάλιντζερ, καθώς και κασσέτες με τραγούδια των Beatles. O Λένον οδηγήθηκε αμέσως στο νοσοκομείο Ρούζβελτ, όπου με την άφιξή του επισημοποιήθηκε ο θάνατός του. Δύο ημέρες αργότερα, η σορός του αποτεφρώθηκε στο κοιμητήριο του Φέρνκλιφ, στη Νέα Υόρκη. Ο Μαρκ
Τσάπμαν καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Σε ψυχιάτρους του δικαστηρίου διηγήθηκε πως «κακά πνεύματα» τον παρότρυναν να δολοφονήσει τον Λένον ενώ το 2004 ομολόγησε επίσης πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην εγκληματική του ενέργεια ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, αισθανόμενος πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος.

Νέο blog στην πιάτσα!!

Ένα νέο blog γεννήθηκε αυτές τις μέρες με την συμμετοχη εμού, του Πέτσα και άλλων κολλητών-συμφοιτητών!! Ριξτε μια ματιά...

Τρύπες - Μες Τη Νύχτα Των Άλλων

Έτσι απλά... Επειδή μας αρέσει να τα σπάμε!!!!!!!

Pink Floyd - Dogs

You gotta be crazy, you gotta have a real need.
You gotta sleep on your toes, and when you're on the street,
You gotta be able to pick out the easy meat with your eyes closed.
And then moving in silently, down wind and out of sight,
You gotta strike when the moment is right without thinking.

And after a while, you can work on points for style.
Like the club tie, and the firm handshake,
A certain look in the eye and an easy smile.
You have to be trusted by the people that you lie to,
So that when they turn their backs on you,
You'll get the chance to put the knife in.

You gotta keep one eye looking over your shoulder.
You know it's going to get harder, and harder, and harder as you
get older.
And in the end you'll pack up and fly down south,
Hide your head in the sand,
Just another sad old man,
All alone and dying of cancer.

And when you loose control, you'll reap the harvest you have sown.
And as the fear grows, the bad blood slows and turns to stone.
And it's too late to lose the weight you used to need to throw
around.
So have a good drown, as you go down, all alone,
Dragged down by the stone.

I gotta admit that I'm a little bit confused.
Sometimes it seems to me as if I'm just being used.
Gotta stay awake, gotta try and shake off this creeping malaise.
If I don't stand my own ground, how can I find my way out of this
maze?

Deaf, dumb, and blind, you just keep on pretending
That everyone's expendable and no-one has a real friend.
And it seems to you the thing to do would be to isolate the winner
And everything's done under the sun,
And you believe at heart, everyone's a killer.

Who was born in a house full of pain.
Who was trained not to spit in the fan.
Who was told what to do by the man.
Who was broken by trained personnel.
Who was fitted with collar and chain.
Who was given a pat on the back.
Who was breaking away from the pack.
Who was only a stranger at home.
Who was ground down in the end.
Who was found dead on the phone.
Who was dragged down by the stone.

Ένα κομμάτι από τον δίσκο Animals, βασισμένο στο μυθιστόρημα/παραμύθι "Η Φάρμα των Ζώων". Κάθε ζώο αντιπροσωπεύει μια ομάδα ανθρώπων στη σημερινή κοινωνία. Στην κοινωνία ανεξαρτήτου χρόνου και τόπου βασικά!! Μπορείτε να μαντέψετε για ποιούς μιλαέι το συγκεκριμένο τραγούδι????

Come Together

Come together είπαν οι Beatles μια φορά και έναν καιρό...

Και από τότε, όπως και με πολλά - πάρα πολλά - τραγούδια που άφησαν ιστορία, ακολούθησαν κ άλλοι που για τους δικούς τους λόγους (είτε επειδή γούσταραν το κομμάτι, είτε γιατί ήξεραν οτί θα κάνει καλό στην καριέρα τους, είτε, είτε...), τα επανεκτέλεσαν με τον δικό τους τρόπο, αφήνοντας την δική τους σφραγίδα...

Κάποιες φορές το αποτέλεσμα είναι καλό, κάποιες όχι και άλλες φορές, σπάνια βέβαια, ξεπερνούν και τον ίδιο τον δημιουργό. Αυτή δεν είναι μια από αυτές τις φορές. Αξίζει όμως να τις ακούσουμε γιατί ειδικά με αυτό το κομμάτι, έχεις την συνταγή της επιτυχίας σίγουρη. Πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να βγάλεις κακό αποτέλεσμα!!!

Εδώ είναι μερικές από τις καλύτερες επανεκτελέσεις που βρήκα και φυσικά τελευταίο απ' τους ίδιους τους άρχοντες!!

Απολαύστε...

Tina Turner

Aerosmith

Ο θεός!!! Michael Jackson

Και το original... The Beatles

Ένας αλανιάρης πύθωνας...στα Τρίκαλα!!!

Βρέθηκε τελικά ο πύθωνας που το είχε σκάσει, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες εβδομάδες, από το σπίτι του ιδιοκτήτη του, στην πόλη των Τρικάλων.

Ο ιδιοκτήτης, Γεώργιος Γιούτσος, διαπίστωσε την Πέμπτη πως ο πύθωνας, που έχει μήκος τέσσερα μέτρα και ζυγίζει 60 κιλά, έλειπε από το ειδικό κλουβί, όπου είχε τοποθετηθεί, μετά την πρώτη απόδρασή του, τον Αύγουστο. Αμέσως, κινητοποιήθηκαν υπάλληλοι του τμήματος Πολιτικής Προστασίας του δήμου, που από νωρίς το μεσημέρι άρχισαν ν' αναζητούν, στην περιοχή Καρυές και σε αγροτικές εκτάσεις, το φίδι, χωρίς, ωστόσο, κάποιο αποτέλεσμα, ενώ ειδοποιήθηκε η Πυροσβεστική Υπηρεσία και η Αστυνομία. Τελικά, τον πύθωνα βρήκε διερχόμενος οδηγός ταξί, σε απόσταση περίπου 100 μέτρων από το σπίτι του ιδιοκτήτη του.

Το φίδι είχε διαφύγει της προσοχής του ιδιοκτήτη του και τον περασμένο Αύγουστο και βρέθηκε αργότερα έξω από την πόρτα ενός Τρικαλινού. Τότε, με τη συνδρομή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ο πύθωνας είχε μεταφερθεί στο ζωολογικό κήπο της πόλης των Τρικάλων, όπου παρέμεινε περισσότερο από τρεις εβδομάδες. Πριν από δέκα ημέρες, ο ιδιοκτήτης του, με όλες τις νόμιμες διαδικασίες, παρέλαβε το ερπετό και το φιλοξενούσε, όπως και παλαιότερα, σε αποθήκη του σπιτιού του, σε ειδικά διαμορφωμένο κλωβό, ώσπου το έσκασε για δεύτερη φορά. Το γεγονός έχει προκαλέσει προβληματισμό στην τοπική κοινωνία των Τρικάλων, ενώ η δημοτική αρχή προβληματίζεται για το τι θα πρέπει να γίνει στο μέλλον με τον "άτακτο" πύθωνα.


Πηγή: ethnos.gr

Τι θα πρέπει να γίνει?? Τόσο δύσκολο είναι να παρθεί μια απόφαση?? Είναι πολύ απλό, ή θα κρατήσουν το καημένο το φιδάκι στον ζωολογικό κήπο, σε ένα περιβάλλον ασφαλές και υγιές γι' αυτο, ή ακόμα καλύτερα να το στείλουν εκεί που θα πρεπε να 'ναι έτσι κ αλλιώς. Στη ζούγκλα ή οπουδήποτε ζουν τέλος πάντων οι πύθωνες. Ο ιδιοκτήτης, ο κ. Καραγκιόζης Καραγκιοζόπουλος νομίζω οτί έχει ξεκαθαρίσει με τις πράξεις και την ανευθυνότητα του οτί δεν είναι ικανός να φροντίσει πόσο μάλλον να προστατεύσει αυτό το ζωο οπότε σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να του το δώσουν ξανά. Και όχι μόνο για το φίδι, αλλά και για την προστασία των άμοιρων των Τρικαλιωτών που κινδυνεύουν να πάνε ή από καρδιακό αν αντικρύσουν ξαφνικά στην αυλή τους έναν πύθωνα, ή ακόμα και να τους επιτεθεί!!

Λευτερία στον πυθωνάκο ρε!!!

Ο ψηλότερος άντρας στον κόσμο αναζητά τον έρωτα

Ο ψηλότερος άντρας του κόσμου, ο Τούρκος Σουλτάν Κοσέν που έχει ύψος 2 μέτρα και 46 εκατοστά, δήλωσε πως το μεγαλύτερο του όνειρο είναι να συναντήσει τον έρωτα. Ο 26χρονος άντρας έχει τις μεγαλύτερες παλάμες--27,5 εκατοστά--και τις μεγαλύτερες πατούσες--36,5 εκατοστά--όπως διευκρίνισαν οι αρμόδιοι του Βιβλίου Ρεκόρ Γκίνες σε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο.

Το ύψος του ξεπερνά αυτό του Ουκρανού Λεονίντ Σταντίκ που είναι μόνο...2,36 μέτρα. ( Τον έφαγε!! Τάπας ο Ουκρανός!!!!!!!)

Μιλώντας για την ξαφνική δημοσιότητά του ο Κοσέν δήλωσε πως ελπίζει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του: "να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο και να αποκτήσει ένα αυτοκίνητο στα μέτρα του, αλλά πάνω από όλα να παντρευτεί και να κάνει παιδιά".Το "εξωπραγματικό" ύψος του νεαρού Τούρκου οφείλεται σε έναν όγκο που εμπόδιζε να σταματήσει η ανάπτυξή του. Ο όγκος αφαιρέθηκε, αλλά ο Κοσέν σταμάτησε να ψηλώνει μόλις τον περασμένο χρόνο.

Πηγή: Culture Ana-Mpa

Κερτ Κομπέιν - Ο τελευταίος μύθος του ροκ εν ρολ

Τα πρώτα χρόνια

Ο Κερτ Κομπέιν γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1967 στο Aberdeen της Ουάσινγκτον και πέρασε τους έξι πρώτους μήνες της ζωής του στο Hoquiam της Ουάσινγκτον, πριν η οικογένειά του μετακομίσει στο Aberdeen. Οι γονείς του ήταν ο Donald και η Wendy Cobain. Ο Κερτ άρχισε να αναπτύσσει ένα ενδιαφέρον στη μουσική σε νωρίς στη ζωή του. Σύμφωνα με τη θεία του Mari, "Τραγουδούσε από τότε που ήταν δύο χρονών. Τραγουδούσε τραγούδια των Beatles όπως το "Hey Jude". Ήταν πολύ χαρισματικός από πολύ νεαρή ηλικία."

Όταν ο Κομπέιν ήταν οκτώ ετών, οι γονείς του χώρισαν, ένα γεγονός που ο ίδιος υποστήριζε ότι επηρέασε βαθύτατα τη ζωή του. Η μητέρα του επεσήμανε ότι η προσωπικότητά του άλλαξε δραματικά, με τον Κομπέιν να γίνεται πιο ακοινώνητος. Σε μια συνέντευξη το 1993, ο Κομπέιν είπε, "Θυμάμαι να νιώθω ντροπή για κάποιο λόγο. Ντρεπόμουν για τους γονείς μου. Δεν μπορούσα πια να αντικρίσω κάποιους φίλους μου από το σχολείο, γιατί ήθελα απελπισμένα να έχω την κλασική, ξέρετε, συνηθισμένη οικογένεια. Μητέρα, πατέρα. Ήθελα αυτή την ασφάλεια, έτσι μου κακοφαίνονταν οι γονείς μου για αρκετά χρόνια εξαιτίας αυτού." Μετά από ένα χρόνο που ξόδεψε ζώντας με τη μητέρα του, μετά το διαζύγιο, ο Κομπέιν μετακόμισε στο Montesano, Washington για να ζήσει με τον πατέρα του, αλλά μετά από κάποια χρόνια η νεανική του επανάσταση έγινε υπερβολικά σαρωτική και βρέθηκε ανακατεμένος με την οικογένειά του και τους φίλους του.

Στο σχολείο, ο Κομπέιν δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τα αθλήματα. Λόγω της επιμονής του πατέρα του, ο Κομπέιν συμμετείχε στη σχολική ομάδα πάλης στο γυμνάσιο. Αν και ήταν καλός, το περιφρονούσε εξαιτίας της κακοποίησης που δεχόταν από άλλα μέλη της ομάδας. Αργότερα, ο πατέρας του, τον έγραψε στον τοπικό σύνδεσμο μπέιζμπολ, όπου ο Κομπέιν απέφευγε να παίζει. Αντί γι' αυτό, ο Κομπέιν επικεντρωνόταν στα καλλιτεχνικά μαθήματα. Συχνά σχεδίαζε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, μέχρι και αντικείμενα σχετικά με την ανθρώπινη ανατομία. Ο Κομπέιν ήταν φίλος με έναν ομοφυλόφιλο μαθητή στο σχολείο. Κάποιες φορές έπεφτε θύμα τραμπουκισμού από ομοφοβικούς μαθητές. Αυτή η φιλία οδήγησε κάποιους να πιστέψουν πως και αυτός ο ίδιος ήταν ομοφυλόφιλος. Σε μια συνέντευξη του 1993 στο περιοδικό The Advocate, ο Κομπέιν υποστήριξε πως ήταν "γκέι στο πνεύμα" και μάλλον "θα μπορούσα να είμαι αμφιφυλόφιλος". Επίσης, δήλωσε ότι συνήθιζε να ζωγραφίζει με σπρέι "Ο Θεός είναι Γκέι" σε ανοιχτά ημιφορτηγά στο Aberdeen. Σε ένα από τα προσωπικά του ημερολόγια, ο Κομπέιν έγραψε, "Δεν είμαι ομοφυλόφιλος αν και εύχομαι να ήμουν, μόνο και μόνο για να τσαντίσω αυτούς που αντιπαθούν τους ομοφυλόφιλους." Ως έφηβος που μεγάλωνε σε μια μικρή πόλη της Ουάσινγκτον, ο Κομπέιν βρήκε τελικά διέξοδο μέσα από την ακμάζουσα πανκ σκηνή του Pacific Northwest πηγαίνοντας σε πανκ ροκ παραστάσεις στο Σιάτλ. Τελικά ο Κομπέιν άρχισε να συχνάζει στο χώρο εξάσκησης των συμπατριωτών του μουσικών από το Montesano, τους Melvins.

Στη μέση της δέκατης τάξης, ο Κομπέιν μετακόμισε πίσω στο Aberdeen για να ζήσει με τη μητέρα του. Δύο εβδομάδες πριν την αποφοίτηση, ο Κομπέιν παράτησε το σχολείο συνειδητοποιώντας πως δεν είχε το βαθμό που απαιτούνταν για να αποφοιτήσει. Η μητέρα του, του έδωσε τις εξής επιλογές: είτε να βρει μια δουλειά είτε, αλλιώς, να φύγει. Μετά από περίπου μια εβδομάδα, ο Κομπέιν βρήκε τα ρούχα του και τα άλλα του υπάρχοντα πακεταρισμένα σε κούτες να τον περιμένουν έξω από το σπίτι του. Αφού αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι της μητέρας του, ο Κομπέιν έμενε συχνά σε σπίτια φίλων και περιστασιακά τρύπωνε στην αποθήκη της μητέρας του. Ο Κομπέιν αργότερα υποστήριξε πως όταν δεν μπορούσε να βρει κάπου αλλού να μείνει, ζούσε κάτω από μια γέφυρα του ποταμού Wishkah, μια εμπειρία που ενέπνευσε το τραγούδι "Something in the Way" από το άλμπουμ Nevermind. Παρ'όλ'αυτά, ο Krist Novoselic υποστήριξε πως ο Κομπέιν στην πραγματικότητα ποτέ δεν έζησε εκεί, λέγοντας, "Σύχναζε εκεί, αλλά δεν θα μπορούσες να ζήσεις σε εκείνες τις λασπώδεις όχθες, με την παλίρροια να έρχεται και να φεύγει. Αυτό ήταν δικός του αναθεωρητισμός."

Στα τέλη του 1986, ο Κομπέιν μετακόμισε στο πρώτο δικό του σπίτι και πλήρωνε το νοίκι δουλεύοντας στο παραλιακό θέρετρο, περίπου 32 χλμ. από το Aberdeen. Την ίδια εποχή, ο Κομπέιν ταξίδευε όλο και πιο συχνά στην Ολύμπια, Ουάσινγκτον (Olympia, Washington) για να συμμετέχει σε ροκ παραστάσεις. Κατά τη διάρκεια των επισκέψεων του στην Ολύμπια, o Kομπέιν άρχισε μια σχέση με την Racy Marander.

Το κεφάλαιο Nirvana

Για τα 14α γενέθλιά του ο θείος του τον έβαλε να διαλέξει ανάμεσα σε μια κιθάρα και σε ένα ποδήλατο για δώρο. Ο Κομπέιν διάλεξε την κιθάρα. Άρχισε να μαθαίνει μερικά κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων και των "Back in Black" των AC/DC και το "My Best Friend's Girl" των The Cars, και σύντομα άρχισε να δουλεύει πάνω σε δικά του τραγούδια.

Στο λύκειο, ο Κομπέιν σπάνια έβρισκε κάποιον για να εξασκούνται μαζί. Όταν σύχναζε στο χώρο εξάσκησης των Melvins, γνώρισε τον Krist Novoselic, έναν ακόμα ένθερμο υποστηρικτή του πανκ ροκ. Η μητέρα του Novoselic είχε ένα κομμωτήριο όπου ο Κομπέιν και ο Novoselic εξασκούνταν περιστασιακά στο δωμάτιο του επάνω ορόφου. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Cobain προσπάθησε να πείσει το Novoselic να σχηματίσουν ένα συγκρότημα δανείζοντάς του ένα αντίγραφο από ένα ντέμο που είχε ηχογραφήσει ο Κομπέιν με το προηγούμενο συγκρότημά του,τους Fecal Matter. Μετά από μήνες παρακλήσεων, ο Νovoselic συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Κομπέιν, σχηματίζοντας τους Nirvana.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της συνεργασίας τους, ο Novoselic με τον Κομπέιν επεξεργάζονταν μια μεγάλη λίστα ντράμερ. Τελικά κατέληξαν στον Chad Channing, με τον οποίο η Nirvana ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Bleach", το οποίο κυκλοφόρησε από τη Sub Pop Records το 1989. Ο Κομπέιν, όμως, δεν ήταν ευχαριστήμενος με το στυλ του Channing, οδηγώντας το συγκρότημα να ψάξει για αντικαταστάτη, καταλήγοντας τελικά στον Ντέιβ Γκρολ (Dave Grohl). Με τον Γκρολ το συγκρότημα βρήκε τη μεγαλύτερη επιτυχία του με το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε από μεγάλη εταιρία, το Nevermind.

Ο Κομπέιν αγωνίστηκε να συμβιβάσει τη μεγάλη επιτυχία των Nirvana με τις underground ρίζες τους. Επίσης, ένιωθε κατατρεγμένος από τα MME, συγκρίνοντας τον εαυτό του με τη Φράνσις Φάρμερ (Frances Farmer). Ακόμα ήταν αγανακτισμένος με τα άτομα που υποστήριζαν πως ήταν φανς του συγκροτήματος αλλά τους διέφευγε εντελώς η ιδεολογία της μπάντας.

Ένα, ιδιαίτερα θλιβερό για τον Κομπέιν, γεγονός περιελάμβανε δύο άντρες που βίασαν μια γυναίκα καθώς οι Nirvana τραγουδούσαν το τραγούδι Polly. O Κομπέιν καταδίκασε το επεισόδιο στο βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε με την αμερικανική έκδοση του άλμπουμ Incesticide: "Πέρσι, ένα κορίτσι βιάστηκε από δύο σπατάλες σπέρματος και όρχεων καθώς τραγουδούσαν τους στίχους του τραγουδιού μας "Polly". Έχω πρόβλημα να αποδεχτώ ότι υπάρχουν τέτοια είδη πλαγκτόν ανάμεσα στο κοινό μας. Συγγνώμη για την κακοποίηση της πολιτικής ορθότητας αλλά έτσι νιώθω!"

Επειδή ο Κομπέιν αντιπαθούσε πάρα πολύ τους σεξιστές και ήταν περήφανος που οι Nirvana έπαιξαν σε μια εκδήλωση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων υποστηρίζοντας το No On Nine στο Όρεγκον το 1992 και αναμείχθηκαν στο Rock On Choice από την αρχή της εκστρατείας των L7. Ένα άρθρο από τα ημερολόγια του, που δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του, δηλώνει πως η σεξουαλική απελευθέρωση μπορεί να γίνει δυνατή μόνο μέσα από την εξάλειψη του σεξισμού.

Ο έρωτας και η περίοδος ευτυχίας

Η Κόρτνεϊ Λαβ (Courtney Love) είδε για πρώτη φορά τον Κομπέιν να τραγουδάει σε ένα σόου το 1989 στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Το ζευγάρι μίλησε για λίγο μετά το σόου και η Λαβ τον ερωτεύτηκε. Σύμφωνα με το δημοσιογράφο Έβερετ Τρου, το ζευγάρι συστήθηκε επισήμως σε μια συναυλία των L7 και Butthole Surfers στο Λος Άντζελες το Μάιο του 1991. Στις εβδομάδες που ακολούθησαν, αφού η Λαβ έμαθε από τον Γκρολ ότι τα συναισθήματά τους ήταν αμοιβαία,άρχισε να πολιορκεί τον Κομπέιν. Μετά από μερικές εβδομάδες ασταθούς φλερτ το φθινόπωρο του 1991, οι δυο τους βρίσκονταν μαζί σε μια κανονική σχέση, συχνά δεμένοι από τη χρήση ναρκωτικών.

Περίπου την ώρα της εμφάνισης των Nirvana στο Saturday Night Live, η Λαβ ανακάλυψε πως ήταν έγκυος το παιδί του Κομπέιν. Λίγες μέρες μετά το τέλος της περιοδείας των Nirvana στις Δυτικές ΗΠΑ, τη Δευτέρα, στις 24 Φεβρουαρίου 1992, ο Κομπέιν παντρεύτηκε τη Λαβ στο Waikiki Beach στη Χαβάη. "Τους τελευταίους μήνες αρραβωνιάστηκα και η συμπεριφορά μου έχει αλλάξει δραματικά", είπε ο Κομπέιν σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Sassy. "Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο πιο ευτυχισμένος είμαι. Κάποιες φορές ξεχνάω ακόμα και ότι είμαι σε συγκρότημα, τόσο τυφλωμένος είμαι από αγάπη. Ξέρω πως ακούγεται γελοίο, αλλά είναι αλήθεια. Θα μπορούσα να παρατήσω το συγκρότημα εδώ και τώρα. Δεν έχει σημασία, αλλά με δεσμεύει το συμβόλαιο." Στις 18 Αυγούστου, γεννήθηκε η κόρη του ζευγαριού, Frances Bean Cobain. Το ασυνήθιστο μεσαίο όνομα της δόθηκε επειδή ο Κομπέιν νόμιζε πως έμοιαζε με φασόλι (bean) στο πρώτο υπερηχογράφημα που την είδε. Το μικρό της όνομα, της δόθηκε προς τιμήν της Frances McKee του βρετανικού συγκροτήματος The Vaselines και όχι από τη Frances Farmer όπως συχνά αναφέρεται.

Η Λαβ δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ανά μέσα στους φαν των Nirvana. Οι πιο σκληροί επικριτές της την κατηγορούν πως απλά τον χρησιμοποιούσε για να γίνει η ίδια διάσημη. Οι κριτικοί που σύγκριναν τον Κομπέιν με τον Τζον Λένον αγαπούσαν ιδιαίτερα να συγκρίνουν και τη Λαβ με τη Γιόκο Όνο. Οι φήμες λένε πως ο Κομπέιν έγραψε τα περισσότερα τραγούδια για το άλμπουμ που την έκανε διάσημη, το Life Through This για το συγκρότημα της Λαβ, Hole, ωστόσο δεν υπάρχουν αποδείξεις που να στηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.

Την ίδια εποχή ανακαλύφθηκε πως ένα τραγούδι των Hole ήταν αρχικά γραμμένο για τους Nirvana. To τραγούδι "Old Age" εμφανίστηκε ως ένα δευτερεύον τραγούδι στο άλμπουμ των Hole Beautiful Son. Ωστόσο, μια ηχογράφηση του τραγουδιού εκτελεσμένο από τους Nirvana, ήρθε στην επιφάνεια από την εφημερίδα του Σιάτλ, The Stanger. Στο άρθρο, ο Novoselic επιβεβαίωνε ότι η ηχογράφηση έγινε το 1991 και πως το "Old Age" ήταν τραγούδι των Nirvana,οδηγώντας σε περισσότερη σκέψη για τη συμμετοχή του Κομπέιν στα τραγούδια των Hole. Οι Nirvana είχαν ξεκινήσει να ηχογραφούν το "Old Age" για το άλμπουμ τους Nevermind, αλλά έμεινε ημιτελές γιατί ο Κομπέιν είχε να ακόμα να τελειώσει τους στίχους και το συγκρότημα δεν είχε άλλο χρόνο στο στούντιο. Όσο για την εκδοχή των Hole, ο κιθαρίστας τους Eric Erlandson, επεσήμανε πως πίστευε ότι ο Κομπέιν είχε γράψει τη μουσική και η Λαβ τους στίχους για την εκδοχή των Hole.

Σε ένα άρθρο του Vanity Fair, το 1992, η Λαβ παραδέχτηκε πως έπαιρνε ηρωίνη όταν ήταν έγκυος (χωρίς να το ξέρει). Η Λαβ υποστήριξε πως το Vαnity Fair είχε διαστρεβλώσει τα λόγια της, αλλά αυτή της η ομολογία προκάλεσε αντιπαράθεση για το ζευγάρι. Καθώς ο έρωτας του Κομπέιν και της Λαβ τραβούσε πάντα την προσοχή των ΜΜΕ, το ζευγάρι βρέθηκε κυνηγημένο από τους δημοσιογράφους των κουτσομπολίστικων εντύπων αφού δημοσιεύτηκε το άρθρο και πολλοί επιθυμούσαν να μάθουν αν η Frances γεννήθηκε εθισμένη στα ναρκωτικά. Το τμήμα για τη φροντίδα των παιδιών του Λος Άντζελες πήγε τους Κομπέιν στο δικαστήριο, υποστηρίζοντας πως η χρήση ναρκωτικών του ζευγαριού, τους έκανε ακατάλληλους για γονείς. Τους αφαιρέθηκε από το δικαστήριο η επιμέλεια της μόλις δύο εβδομάδων Frances Bean Cobain και δόθηκε στην αδερφή της Κόρτνεϊ, την Jamie, για αρκετές εβδομάδες, οπότε το ζευγάρι κέρδισε την επιμέλεια, αλλά έπρεπε να υποβάλλονται σε εξετάσεις ούρων και να δέχονται μια επίσκεψη την εβδομάδα από κοινωνικό λειτουργό. Μετά από μήνες δικαστικών αγώνων το ζευγάρι κέρδισε τελικά την πλήρη επιμέλεια της κόρης τους.

Sex, Drugs & Rock N' Roll

Κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της ζωής του, ο Κομπέιν πάλευε με τη χρόνια βρογχίτιδα και με έντονους σωματικούς πόνους από μια χρόνια στομαχική ασθένεια που δε διαγνώστηκε ποτέ. Αυτή η κατάσταση με το στομάχι του, τον εξουθένωνε συναισθηματικά και πέρασε χρόνια προσπαθώντας να βρει την αιτία της. Ωστόσο κανένας από τους γιατρούς που συμβουλεύτηκε δε στάθηκε ικανός να επισημάνει την ακριβή αιτία, υποθέτοντας πως ήταν αποτέλεσμα της σχολίωσης που είχε ως παιδί ο Κομπέιν ή σχετιζόταν με τα άγχη του επαγγέλματος.

Η πρώτη του εμπειρία με τα ναρκωτικά ήταν όταν το 1980, σε ηλικία 13 ετών πήρε μαριχουάνα. Η πρώτη εμπειρία του Κομπέιν με την ηρωίνη ήταν το 1986, όταν του χορηγήθηκε από τον τοπικό έμπορο ναρκωτικών στην Τακόμα, της Ουάσινγκτον, που πριν από αυτό του χορηγούσε Percodan. O Κομπέιν έπαιρνε ηρωίνη σποραδικά για κάποια χρόνια, αλλά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90 είχε γίνει μια πλήρως ανεπτυγμένη εξάρτηση. Ο Κομπέιν υποστήριξε πως ήταν "αποφασισμένος να αποκτήσει μια συνήθεια" ως ένα τρόπο να ανακουφίσει τον εαυτό του από την κατάσταση του στομάχου του. Όπως αφηγείται ο Κομπέιν, "Ξεκίνησε με συνεχόμενες μέρες που έπαιρνα ηρωίνη και δεν ένιωθα κανένα πόνο στο στομάχι μου. Ήταν μια τεράστια ανακούφιση."

Η χρήση ηρωίνης του Κομπέιν άρχισε τελικά να επηρεάζει την προώθηση του Nevermind από το συγκρότημα με τον Κομπέιν να λιποθυμά κατά τη διάρκεια φωτογραφίσεων. Ένα αξιομνημόνευτο παράδειγμα έλαβε χώρα την ημέρα που το συγκρότημα έπαιξε στο Saturday Night Live, όπου οι Nirvana θα φωτογραφίζονταν από το φωτογράφο Michael Levine. Επειδή είχε πάρει ναρκωτικά πριν τη φωτογράφιση, ο Κομπέιν αποκοιμήθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης. Σχετικά με τη φωτογράφιση ο Κομπέιν αφηγήθηκε στο βιογράφο Michael Azerrad, "Εννοώ, τι έπρεπε να κάνουν; Δε θα μπορούσαν να μου πουν να σταματήσω. Έτσι δε με ένοιαζε. Προφανώς για αυτούς ήταν σαν να ασκούσα μαγεία ή κάτι τέτοιο. Δεν ήξεραν τίποτα γι' αυτό το θέμα και νόμιζαν πως από λεπτό σε λεπτό θα πέθαινα."

Όσο τα χρόνια περνούσαν, ο εθισμός του Κομπέιν στην ηρωίνη χειροτέρευε. Έκανε την πρώτη του προσπάθεια να αποτοξινωθεί στις αρχές του 1992, λίγο μετά αφού έμαθε πως αυτός και η Λαβ θα γίνονταν γονείς. Αμέσως μετά την αποχώρησή του από τη διαδικασία αποτοξίνωσης, οι Nirvana αναχώρησαν για την περιοδεία τους στην Αυστραλία, με τον Κομπέιν να εμφανίζεται κάτισχνος και χλωμός καθώς υπέφερε από την αποτοξίνωση. Λίγο μετά την επιστροφή του στην πατρίδα του, ξανάρχισε να παίρνει ηρωίνη.

Πριν από μία συναυλία στο New Music Seminar στη Νέα Υόρκη, τον Ιούλιο του 1993, πήρε υπερβολική δόση ηρωίνης. Αντί να καλέσει ασθενοφόρο, η Λαβ έκανε στον Κομπέιν μια ένεση Narcan, που είχε αποκτήσει παράνομα, για να τον συνεφέρει. Ο Κομπέιν εκείνο το βράδυ έπαιξε με τους Nirvana, χωρίς να δώσει στο κοινό κανένα σημάδι πως κάτι πέραν του κανονικού είχε συμβεί.

Οι Τελευταίες Μέρες

Μετά από μια συναυλία στο Μόναχο της Γερμανίας, την 1 Μαρτίου 1994, διαγνώστηκε πως ο Κομπέιν έπασχε από βρογχίτιδα και οξεία λαρυγγίτιδα. Πέταξε στη Ρώμη την επόμενη μέρα για να δεχτεί φαρμακευτική αγωγή. Η σύζυγος του πήγε στη Ρώμη για να είναι κοντά του, στις 3 Μαρτίου. Το επόμενο πρωί η Λαβ ξύπνησε και βρήκε τον Κομπέιν αναίσθητο εξαιτίας του συνδυασμού μεγάλων ποσοτήτων σαμπάνιας και Rohypnol (η Λαβ είχε μια ιατρική συνταγή για Rohypnol, που είχε πάρει μόλις έφτασε στη Ρώμη). Ο Κομπέιν μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και πέρασε την υπόλοιπη μέρα αναίσθητος. Μετά από πέντε μέρες στο νοσοκομείο, του δόθηκε εξιτήριο και επέστρεψε στο Σιάτλ. Η Λαβ δήλωσε, αργότερα, πως αυτή ήταν η πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας του Κομπέιν.

Στις 18 Μαρτίου, η Λαβ τηλεφώνησε στην αστυνομία για να τους πληροφορήσει πως ο Κομπέιν ήθελε να αυτοκτονήσει και είχε κλειδωθεί σε ένα δωμάτιο μαζί με ένα όπλο. Η αστυνομία έφτασε και κατάσχεσε αρκετά όπλα και ένα μπουκαλάκι χάπια από τον Κομπέιν, ο οποίος επέμενε πως δεν ήθελε να αυτοκτονήσει και πως είχε κλειδωθεί στο δωμάτιο για να κρυφτεί από τη Λαβ. Όταν ρωτήθηκε από την αστυνομία, η Λαβ είπε ότι ο Κομπέιν δεν είχε αναφέρει ποτέ πως ήθελε να αυτοκτονήσει και ότι εκείνη δεν τον είχε δει ποτέ με όπλο.

Η Λαβ κανόνισε ένα "συμβούλιο" για την αντιμετώπιση του εθισμού του Κομπέιν στα ναρκωτικά που έλαβε χώρα στις 25 Μαρτίου. Τα δέκα άτομα που συμμετείχαν ήταν φίλοι του μουσικοί, εντεταλμένοι της δισκογραφικής εταιρίας με την οποία συνεργαζόταν και ένας από τους καλύτερούς του φίλους, ο Dylan Clarson. Μα ο μπασίστας Krist Novoselic απέρριψε την ιδέα ως "ανόητη". Μολαταύτα, μέχρι το τέλος της μέρας, ο Κομπέιν είχε συμφωνήσει να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Ο Κομπέιν έφτασε στο Exodus Recovery Center στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια στις 30 Μαρτίου. Την επόμενη νύχτα, ο Κομπέιν βγήκε έξω να κάνει ένα τσιγάρο, μετά σκαρφάλωσε πάνω από τον φράκτη, ύψους 2 μέτρων, για να φύγει από την εγκατάσταση. Πήρε ένα ταξί για το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες από όπου πέταξε πίσω στο Σιάτλ. Κατά τις 2 και 3 Απριλίου ο Κομπέιν εθεάθη σε διάφορες τοποθεσίες του Σιάτλ αλλά οι περισσότεροι φίλοι του και η οικογένειά του δεν είχαν ιδέα για το πού βρισκόταν. Στις 3 Απριλίου, η Λαβ επικοινώνησε με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τομ Γκραντ και τον προσέλαβε για να βρει τον Κομπέιν. Στις 7 Απριλίου το συγκρότημα ανακοίνωσε πως δε θα συμμετείχε στο μουσικό φεστιβάλ Lollapalouza εκείνη τη χρονιά, κάνοντας έτσι τις φήμες για επικείμενη διάλυση των Nirvana να φουντώσουν.

Στις 8 Απριλίου 1994, το σώμα του Κομπέιν ανακαλύφθηκε στο σπίτι του στη λίμνη Ουάσινγκτον, από έναν ηλεκτρολόγο που είχε πάει εκεί για να εγκαταστήσει ένα σύστημα ασφαλείας. Εκτός από μια ελάχιστη ποσότητα αίματος που έτρεχε από το αυτί του Κομπέιν, ο ηλεκτρολόγος ανέφερε πως δεν είδε κανένα άλλο σημάδι τραυματισμού, και αρχικά νόμιζε πως ο Κομπέιν κοιμόταν, μέχρι τη στιγμή που είδε το όπλο που ήταν στραμμένο προς το πηγούνι του Κομπέιν. Ένα σημείωμα αυτοκτονίας βρέθηκε που έλεγε, "Δεν έχω νιώσει τη διέγερση που μου προκαλούσε το να ακούω και να δημιουργώ μουσική, μαζί με το πραγματικό γράψιμο...εδώ και πάρα πολλά χρόνια". Στο σώμα βρέθηκαν συγκεντρωμένα μεγάλα ποσά ηρωίνης και ίχνη από Valium. Το σώμα του Κομπέιν βρισκόταν εκεί για μέρες. Η ιατροδικαστική έκθεση εκτιμά πως ο Κομπέιν πέθανε στις 5 Απριλίου 1994.

Στις 10 Απριλίου έλαβε χώρα μια ολονυχτία για τον Κομπέιν σε ένα πάρκο στο κέντρο του Σιάτλ όπου συγκεντρώθηκαν περίπου εφτά χιλιάδες άτομα για να θρηνήσουν. Στο μνημόσυνο προβλήθηκαν μαγνητοσκοπημένα μηνύματα από την Κόρτνεϊ Λαβ και τον Krist Novoselic. Η Λαβ διάβασε στο πλήθος κομμάτια από το σημείωμα που είχε αφήσει ο Κομπέιν και κατέρρευσε, κλαίγωντας αλλα και καταριώντας τον Κομπέιν επειδή την άφησε. Προς το τέλος της ολονυχτίας, η Λαβ έφτασε στο πάρκο και μοίρασε σε όσους είχαν απομείνει κάποια από τα ρούχα του Κομπέιν.

Πηγή: el.wikipedia.org

Από τα καλύτερα τους κομμάτια. Nirvana - Heart Shaped Box

Nirvana - Where Did You Sleep Last Night (MTV Unplugged)

Prodigy - Smack My Bitch Up

Το συγκεκριμένο βιντεάκι έχει αποκλειστεί από το MTV και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο!!!

Βρίσκετε κάτι το παράλογο ή το εξωφρενικό εσείς που να δικαιολογεί αυτό το "ρατσισμό"??
Ίσως τα 90s δεν ήταν η κατάλληλη περίοδος για να βγει. Γιατί αν έβγαινε τώρα δεν νομίζω να υπήρχε και μεγάλο πρόβλημα στο να προβληθεί δημοσίως!! Τι δείχνει?? Πως πέρασε το βράδυ του ένας τυπάς/τύπισσα (οι απόψεις διύστανται!!). Λίγο γυμνό, λίγη χρήση ναρκωτικών, λίγο ξύλο, λίγοι βανδαλισμοί... Κάτι σαν ελληνικό σίριαλ της γενιάς του 2000 πάνω κάτω... Απλά επειδή τα παιδιά έχουν φτιάξει ένα "κακό" όνομα γύρω απ' τους εαυτούς τους θεωρείται προσβλητικό προς τη κοινή γνώμη... Δεν μας χ%ζετε λέω εγώ... Είναι απ' τα καλύτερα βίντεο κλιπ που έχω δει ποτέ...Αμφιλεγόμενο απ' τη μια, ιδιοφυές απ' την άλλη...

Είναι και τα γούστα μου περίεργα, δεν μπορώ να πω!! Είμαι ανοιχτός σε κάθε γνώμη που μπορεί να παρουσιαστεί... Δείτε, κρίνετε και σχολιάστε...

Νέλσον Μαντέλα - Ένας κατατρεγμένος ειρηνιστής

Ο Νέλσον Μαντέλα (Nelson Rolihlahla Mandela) γενν. στις 18 Ιουλίου του 1918 στην Τράνσκεΐ της Νότιας Αφρικής. Δικηγόρος στο Γιοχάνεσμπουργκ, έγινε μέλος του ANC το 1944. Για 20 χρόνια τέθηκε επικεφαλής στη μεγάλη εκστρατεία κατά της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής.

Ήταν ο πρώτος έγχρωμος, δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής. Πριν να εκλεγεί πρόεδρος, ήταν από τους επικεφαλείς του κινήματος κατά του Άπαρτχαϊντ και ενεργό μέλος του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου ANC (African National Congress). Φυλακίστηκε για 27 χρόνια από το καθεστώς των λευκών. Ο Νέλσον Μαντέλα αποφυλακίστηκε το Φεβρουάριο του 1990, αφού ο πρόεδρος Φρεντερίκ ντε Κλερκ αναγνώρισε το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο και ανέστειλε τις εκτελέσεις. Ο Νέλσον Μαντέλα αμέσως παρότρυνε τις ξένες δυνάμεις να μην ελαττώσουν την πίεση που ασκούσαν στη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση για συνταγματική μεταρρύθμιση. Η απελευθέρωσή του το 1990 σημάδεψε την απαρχή θεμελιακών αλλαγών στο αφρικανικό κράτος, που οδήγησαν στην πτώση του ρατσιστικού του καθεστώτος. Έγινε ο πρώτος πρόεδρος του αφρικάνικου λαού το 1994.


Κατέκτησε το Νόμπελ Ειρήνης που το μοιράστηκε με τον Φρεντερίκ Ντε Κλερκ. Έχασε τον ένα γιο του από AIDS και τον άλλο σε τροχαίο ατύχημα, το 1969. Από τότε ο Νέλσον Μαντέλα έγινε εξαιρετικά δραστήριος κατά του AIDS. Ο ίδιος δηλώνει ότι "ο μόνος τρόπος να αναδείξουμε το AIDS ως φυσιολογική ασθένεια είναι να μην το κρύβουμε και να κάνουμε τους ανθρώπους να σταματήσουν να το θεωρούν κάτι που χτυπά ορισμένα άτομα τα οποία πηγαίνουν στην κόλαση και όχι στον παράδεισο".

Goran Bregovic - Alcohol Tour 09 στην Κέρκυρα

Ήμουν στη δουλειά και κάθε μέρα ακούγαμε έναν Κερκυρα'ι'κό ραδιοφωνικό σταθμό από της 12 το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα!!! Όλη μέρα και κάθε μέρα έπαιζε μια διαφήμιση κάποιας συναυλίας που θα γινόταν τον Αύγουστο στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας! Δεν θα πω ψέμματα, η πλύση εγκεφάλου έκανε τη δουλειά της... Γιατί τον τυπά τον είχα απλά ακουστά και ήξερα μόνο ένα κομμάτι του.

Με τράβηξε πολύ η ονομασία της συναυλίας (Alcohol Tour) μιας και φαν του σπορ!! Έτυχε να είναι 3 μέρες μετά τα γενέθλια μου.Ήμουν τυχερός γιατί δούλευα με το μόνο αφεντικό που μου έχει προτείνει ποτέ να πάρω ρεπό στα γενέθλια μου (μιας και δουλεύω σε μπαράκια στην Κέρκυρα την καλοκαιρινή περίοδο, και κανένας δεν παίρνει ρεπό!!) και έτσι άρπαξα την ευκαιρία και έκανα την εξής συμφωνία!! Θα δούλευα στα γενέθλια μου αλλά θα έπαιρνα το ρεπό την ημέρα της συναυλίας!Και έτσι και έγινε... Πήρα και την κοπέλα μου και άλλα 2 άτομα και τραβήξαμε για την πόλη!! Δεν ήξερα ακριβώς τι θα συναντήσω, ήξερα οτί ήταν κάτι το διαφορετικό και αυτό μ'άρεσε γιατί γενικά μ'αρέσει η ποικιλία!!

Ξεκίνησε μια χορωδία της Κέρκυρας και έψαλε κάτι ύμνους...Η αλήθεια είναι οτι ξενέρωσα κάπως εκεί!! Έπειτα έφυγαν από τη σκηνή, επικρατούσε σχετική ησυχία καθώς ήμασταν όλοι καθισμένοι σε κάτι πλαστικές καρεκλίτσες περιμέναμε τον κ. Bregovic!! Πολλοί τουρίστες γύρω από διάφορες χώρες άρπαξαν την ευκαιρία και φωτογράφιζαν το Φρούριο (το οποίο είναι απίστευτο το βράδυ!!). Κάποια στιγμή ανάβουν πολύ ύπουλα και αργά τα φώτα στη σκηνή μα δεν είναι κανείς εκεί. Ξεκινά μια τρομπέτα και ψαχνόμαστε όλοι να δούμε από που ακούγεται...Μπαίνει και δεύτερη και ακολουθεί ένα σαξόφωνο! Εγώ πάω να το παίξω έξυπνος και λέω "ηχογραφημένα είναι ρε, τώρα σε λίγο θα σκάσουν στη σκηνή!".

Ξαφνικά βλέπω τον κόσμο να γυρνάει και να κοιτάζει πίσω στο σκοτάδι, δίπλα στο τείχος. Ήταν το συγκρότημα που έπαιζε τόση ώρα και ερχόταν από διαφορετικές κατευθύνσεις ο καθένας.Περνάνε μέσα από το πλήθος και ανεβαίνουν στη σκηνή. Εμφανίζεται και ο συνθέτης ντυμένος στα άσπρα, φορώντας τα πιό εκκεντρικά και αστεία παπούτσια που έχω δει ποτέ!!

Ξεκινά η μουσική, πετάμε τις καρέκλες στην άκρη όλοι (η νεολαία βασικά γιατί υπήρχαν και οι κλασικοί άσχετοι - δήμαρχος, νομάρχης και σια- που προτίμησαν να μείνουν καθιστοί) και τρέχουμε στη σκήνη. Ήταν η ωραιότερη και η πιο κεφάτη συναυλία που έχω πάει ποτέ.
Ο τύπος είναι μουσική ιδιοφυία! Πολύ κέφι, πολύς χορός και τρελή εμπειρία!! Όσοι έχετε ακούσει πιστεύω να συμφωνείτε! Και όσοι τον έχετε δει ζωντανά σίγουρα ξέρετε τι εννοώ και τι έζησα!!
Για να μην πολυλογώ και σας κουράζω (όχι οτι δεν το χω παρακάνει ως τώρα) βρήκα 2 βιντεάκια από την συναυλία και σκέφτηκα να τα βάλω. Δέν είναι πολύ καλή η ποιότητα του ήχου και αυτοί που τραβούσαν δεν έπιασαν το χαμό που γινόταν πίσω!! Αλλά η γενική ιδέα ψιλοφαίνεται!!! Goran Bregovic λοιπόν και οι Wedding & Funeral Band...

Απολαύστε...

Γελάστε με την ψυχή σας...

Πριν 2 βράδια, γυρνούσα στο youtube από δω και από κει και χάζευα βιντεάκια!! όταν έφτασα στην κατηγορία μωρα, είδα καμιά 15αριά και σε κάποια φάση ένιωσα να βγαίνει από μέσα μου ένα γέλιο και μια χαρά που μόνο ένα παιδικό γέλιο ή εστω και χαμόγελο μπορεί να σου βγάλει!!
Ήταν ο πιτσιρικάς που βρίσκεται στο βίντεο παρακάτω... Το γέλιο του δεν υπάρχει.Δεν μπορώ να φανταστώ τι είδε και τον έκανε να γελάσει έτσι, τόσο αληθινά με όλη του την ψυχή αλλά εγώ με το που τον είδα και παρόλο που ήταν ξημερώματα και είχα πεθάνει απ'τη νύστα, έκατσα και το είδα ίσα με 10 φορές και γέλασα μαζί του!!!

Είναι φοβερός ο μπαγάσας... με ένα γέλιο του που κρατάει 5 δεπτερόλεπτα, μου φτιάχνει τη μέρα κάθε φορά που τον βλέπω!!!

Ελπίζω να κάνει το ίδιο και για σας!! Τον έχω ονομάσει Μπάμπη, γιατί... ε δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό μου βγάζει η φάτσα του :P

Μπάμπη δωσ' τα όλα!!!! Να 'σαι καλά πάντα και να γελάς με την ψυχή σου!!




Φοβερός δεν είναι????

Και δεύτερο βραβείο?? Κύριε πρέσβη με κακομαθαίνετε!!!!

Και ενώ εγώ έλειπα από τον διαδικτυακό μας πλανήτη, και ενώ ήμουν στην καταπράσινη Κέρκυρα και λιαζόμουν στην σκιά, και ενώ προετοιμαζόμουν για την επερχόμενη (τότε) εξεταστική, κοιμόμουν και η τύχη μου δούλευε!!!

Έλαβα και δεύτερο βραβείο από τον φίλο και αδερφό Άντω, το βραβείο του Smart Blogger!!!
Τώρα πρέπει και γω με τη σειρά μου να το απονείμω, και χωρίς πολύ σκέψη επειδή μόλις ξαναξεκίνησα και είμαι στο ψάξιμο ακόμη οι "τυχεροί" είναι οι εξής:

anto : Γιατί πως να το κάνουμε το blog γαμάει!!
kakos lykos : Γιατί οι αναρτήσεις του με θέμα τα ζώα είναι άκρως ενδιαφέρουσες!!
korinoskilo : Γιατί βλέπει τα πράγματα όπως προσπαθώ και εγώ να τα δώ!!
bill taxi : Γιατί γουστάρουμε τους ροκάδες, και ειδικά τους παλιούς ροκάδες!!
Raven : Γιατί έχει αυτή πολύ ενδιαφέρον blog με πολλά και διάφορα...Ποικιλία ρε παιδί μου!!
Mikros Alitis : Γιατί ο τυπάς τα σπάει!! Απίστευτος γραπτός λόγος και σκέψεις!!
Nantia-Bad Religion7 : Γιατί ασχολείται με τη μουσική και γιατί γουστάρει τους θεούς!!! Pink Floyd για μια ζωή!!

Αυτά λοιπόν... εις το επανειδείν... οσονούπο!!! Προσεχώς... Hasta la victoria para siempre...

Back In Black...

Χαιρετώ τους πάντες και τα πάντα!!! Ελπίζω να είχατε όλοι το καλοκαίρι των ονείρων σας, να περάσατε εξωφρενικά όμορφα και να εκπληρώθηκαν όλες σας οι ευχές!!!

Εγώ απ΄την άλλη είχα ένα μέτριο καλοκαίρι γεμάτο με ευθύνες, δουλειά και πολύ λίγη διασκέδαση!!Αλλά και αυτά στο πρόγραμμα είναι!!

Τελείωσε και οι εξεταστική, καλά αποτελέσματα να 'χουμε και να μπούμε δυναμικά στο νέο εξάμηνο!! Επειδή δεν προσαρμόζομαι πολύ εύκολα θα ξεκινήσω λίγο χαλαρά την νέα περίοδο σημοσιεύσεων με μερικές cover εκτελέσεις ενός από τα ωραιότερα rock τραγούδια που έχουν γραφτεί από τον χαρισματικό κιθαρίστα και βιρτουόζο για την εποχή του (ίσως και την δική μας), Jimi Hendrix. Little wing από: Stevie Ray Vaughn, Eric Clapton & Sheryl Crow, Skid Row, The Corrs,G3(Steve Vai, Joe Satriani, Yngwie Malmsteen) κ φυσικά Jimi Hendrix!!!

Απολαύστε...











Και ο δημιουργός:

Τέλος, the end, καπούτ που λένε!!!

Τέλος η εξεταστική και για φέτος!!!!!!!!!!!!

Δεν μπορώ να πω ότι ήταν και η καλύτερη...Πάτωσα πάλι!!Αλλά αυτή τη φορά το πήρα απόφαση! Από το επόμενο εξάμηνο ξεκινάω δυνατός, με αποφασιστικότητα, με πυγμή, σφιγμένα τα δόντια...κτλ κτλ...

Θα κάνω τη διαφορά!! Ρε γαμώτο κάτι μου θυμίζουν όλα αυτα..................
Αααααα! Έλα ρε! Και το προηγούμενο εξάμηνο έτσι έλεγα..
Αυτή τη φορά όμως πιστεύω (που σημαίνει ελπίζω!!), είμαι σίγουρος δηλαδή οτί θα κάνω τα λόγια πράξεις! Οι λόγοι? Εγωιστικοί καθαρά...Δεν θέλω να μείνω πίσω και να πάρουν οι φίλοι μου πτυχίο και γω να χρωστάω τα μαλλιοκέφαλα μου ακόμα!Λίγο ανώριμος λόγος αλλά άμα κάνει τη δουλειά δεν πάει να 'ναι και ανώριμος και ηλίθιος!Εξάλλου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!!
Για να καταλάβετε, θέλω να το γιορτάσουμε όλοι μαζί!Να μοιραστούμε την ίδια χαρά, την ίδια στιγμή όλοι μαζί. Και να είστε σίγουροι..όταν θα πάρουμε πτυχίο θα το καταλάβετε!! Δελτία ειδήσεων και έτσι! Θα καεί η Καβάλα λέμε!! Βεβαίως!! Αλλά κάτσε να το πάρουμε πρώτα!! Δύσκολο πράγμα το διάβασμα...

Κοίτα που αγχώθηκα τώρα για το κωλόχαρτο... Άι στα κομμάτια να πάει!!
Δεν το κάνω για μένα όμως ρε γαμώτο...Για τη φουκαριάρα τη μάνα μου ρε παιδιά.

Να πω την αλήθεια, και πριν από εμένα να τελειώσουν οι κολλητοί, πάλι μαζί τους έξω θα είμαι και θα τα σπάω...Αλλά δεν είναι το ίδιο. Την Πρωτοχρονιά χαίρεσαι περισσότερο και περνάς ακόμα καλύτερα όταν σε λένε Βασίλη/Βασιλική!!
Με πιάνετε?? :pppp

Αααχ, call girl κοινωνία!! Τέλος πάντων...Άντε να δούμε τι θα γίνει από δω και πέρα.
Τώρα πάω σπίτι, μια μέρα ξεκούραση να τα πω και με τους δικούς μου και την επόμενη...δουλειαααα... Άλλο πάλι και αυτό.Αλλά εντάξει, τη βρίσκω στη δουλειά μου εγώ! Καλά είναι!!

Ίσως είναι η τελευταία φορά που γράφω για το καλοκαίρι... Θα υπολειτουργήσει το blog για να μιλήσω και με πιο "επαγγελματικούς" όρους! Και αυτό γιατί όπως καταλαβαίνετε με δουλειά και διάβασμα, άντε και λίγο καλοπέραση να πάνε τα φαρμάκια κάτω δεν θα υπάρχει χρόνος για blogging! Θα δείξει...
Αν δεν δείξει από Σεπτέμβρη πάλι ξανά δυναμικά με καινούριο υπολογιστή, να μπορώ να κάνω τη δουλειά μου άνετος!Γιατί αυτό το κονσερβοκούτι των 500Mhz και της 192άρας RAM που έχω για υπολογιστή, πραγματικά μου έχει διαλύσει το νευρικό μου σύστημα!!Ποποπο μίρλα και κακομοιριά που με 'πιασε πρωινιάτικα!! Τέλος με τα παράπονα...

Για να κλείσω:
Θέλω να ευχηθώ σε όλους καλό καλοκαίρι, καλές διακοπές όσοι πάτε και με το καλό να τα ξαναπούμε σύντομα!!!Επίσης καλή επιτυχία σε όσους περιμένουν αποτελέσματα από εξεταστική!! Κουράγιο παιδιάαααα!!!

Και θα αφιερώσω και 2 τραγουδάκια: το πρώτο στους φοιτητές-τριες/μαθητές-τριες και το δεύτερο σε όλους τους άλλους!!!

Αποστολή στον 'Ηλιο!!!

Δύο φιλόδοξες νέες διαστημικές αποστολές πρόκειται να αποσταλούν στον Ήλιο, σε μια προσπάθεια να φθάσουν πλησιέστερα στην επιφάνειά του από κάθε άλλη φορά. Θα πρέπει να ξεπεράσουν εμπόδια όπως υψηλές θερμοκρασίες που λιώνουν μέταλλα, έντονες και καταστροφικές ακτινοβολίες, καθώς και χαοτικά μαγνητικά πεδία - όλα πράγματα που μπορούν να διαλύσουν ή να αποσυντονίσουν οποιοδήποτε διαστημοσυσκευή.

Η μια αποστολή θα φέρει το όνομα Solar Orbiter, θα έχει μέγεθος αυτοκινήτου, τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και θα επιτρέψει στους επιστήμονες για πρώτη φορά να μελετήσουν τους πόλους του. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δει τον ήλιο από πάνω ή από κάτω. Επικεφαλής της αποστολής θα είναι η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), με την υποστήριξη της NASA. Αναμένεται να εκτοξευτεί το 2017 και η προεργασία έχει ήδη αρχίσει.

Η δεύτερη αποστολή, αρχικού προϋπολογισμού 750 εκατ. δολ., είναι καθαρά αμερικανική. Έχει ονομαστεί Solar Probe Ρlus από τη NASA και αναμένεται να εκτοξευτεί το 2015. Θα είναι εφοδιασμένη με μια ειδική παχιά προστατευτική ασπίδα και θα χρειαστεί γύρω στα επτά χρόνια για να φθάσει από τη Γη στον Ήλιο. Για πρώτη φορά θα επιχειρήσει να διαπεράσει τα άνω στρώματα του ηλιακού στέμματος, δηλαδή της εξωτερικής ατμόσφαιρας του ήλιου, όπου θα πρέπει να αντέξει θερμοκρασίες μέχρι 2.000 βαθμών Κελσίου, πλησιάζοντας περισσότερο από ποτέ στην επιφάνεια του άστρου μας, σε απόσταση μόλις 7 εκατ. χλμ..

Η πρώτη αποστολή, η ευρωπαϊκή, που θα διαθέτει επίσης μια ειδική προστατευτική ασπίδα πάχους περίπου 35 εκατοστών, αποτελούμενη από διαδοχικά στρώματα επενδυμένων πλαστικών και κεραμικών, ώστε να αντέξει θερμοκρασίες περίπου 600 βαθμών και καταιγισμό ακτινοβολίας, θα κινείται σε πιο μακρινή τροχιά. Θα χρειαστεί περίπου 3,5 χρόνια για να φθάσει σε απόσταση 32 εκατ. χλμ. από την επιφάνεια του ήλιου, δηλαδή περίπου στα δύο τρίτα της απόστασης μεταξύ Ήλιου-Ερμή, του κοντινότερου πλανήτη.

Το Solar Orbiter, που θα κατασκευαστεί από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία Astria, σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορέσει να τραβήξει τις καλύτερες μέχρι σήμερα φωτογραφίες του ήλιου (υπό γωνία 30 μοιρών σε σχέση με το επίπεδο περιφοράς της Γης γύρω από αυτόν, ώστε να μπορέσει να συμπεριλάβει τους πόλους του ήλιου), μετρώντας παράλληλα τις εκπομπές σωματιδίων και τα μαγνητικά πεδία. Αφού φθάσει στον ήλιο, θα κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από αυτόν κάθε 150 χρόνια.

Μέχρι τώρα η κοντινότερη στον ήλιο διαστημική αποστολή ήταν των διαστημοσυσκευών "Ήλιος" που εκτοξεύθηκαν στη δεκαετία του ΄70 και έφθασαν σε απόσταση 45 εκατ. χλμ. από το άστρο μας, δηλαδή λίγο μετά τον Ερμή.

Oι επιστήμονες προσδοκούν ότι οι δύο αποστολές, οι οποίες, καλώς εχόντων των πραγμάτων, για ένα διάστημα θα δίνουν παρατηρήσεις ταυτόχρονα, η κάθε μια από το δικό της πεδίο λειτουργίας, θα τους βοηθήσουν να απαντήσουν αναπάντητα μέχρι σήμερα ερωτήματα, όπως γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου είναι πιο καυτή από την επιφάνειά του ή τι ακριβώς προκαλεί τους ηλιακούς ανέμους (ρεύματα ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από την ατμόσφαιρα του ήλιου) και τις ηλιακές κηλίδες (σκοτεινές περιοχές λόγω έντονης μαγνητικής δραστηριότητας στην επιφάνεια του ήλιου). Το ηλιακό στέμμα μπορεί να φθάσει το 1 εκατ. βαθμούς Κελσίου, ενώ η επιφάνεια του ήλιου δεν ξεπερνά τους 6.000 βαθμούς.

Ανακαλύφθηκε το πιο μακρινό αντικείμενο στο σύμπαν

Οι αστρονόμοι εντόπισαν το πιο μακρινό μέχρι σήμερα αντικείμενο στο σύμπαν, ένα αυτοκαταστρεφόμενο άστρο που εξερράγη σε απόσταση 13,1 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Η έκρηξη συνέβη 640 εκατ. χρόνια μετά το αρχικό "Μπινγκ Μπανγκ", δηλαδή περίπου την εποχή που τελείωνε ο "κοσμικός μεσαίωνας" και άρχιζαν να εμφανίζονται στο διάστημα τα πρώτα άστρα και γαλαξίες.

Αυτό που οι αστρονόμοι "είδαν", ήταν μια ισχυρή έκρηξη ακτινών γάμμα, το φωτεινότερο τύπο αστρικής έκρηξης που υπάρχει και η οποία συμβαίνει όταν μεγάλα άστρα καταρρέουν προς το εσωτερικό τους και σχηματίζουν μαύρες τρύπες, οι οποίες με τη σειρά τους εκτοξεύουν πίδακες αερίων σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αυτοί οι πίδακες στέλνουν προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας τις ακτίνες γάμμα.

Η έκρηξη έγινε αρχικά αντιληπτή από το δορυφορικό τηλεσκόπιο Swift της NASA και αμέσως οι αστρονόμοι άρχισαν να την παρατηρούν και με τα επίγεια τηλεσκόπια, σύμφωνα με το New Scientist. Όπως δήλωσε ο Έντο Μπέργκερ, του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, "είναι η πιο μακρινή έκρηξη ακτινών γάμμα που έχουμε δει, αλλά επίσης το πιο μακρινό (επιβεβαιωμένο) αντικείμενο στο σύμπαν γενικότερα".

Ορισμένοι αστρονόμοι έχουν στο παρελθόν ισχυριστεί ότι έχουν εντοπίσει ακόμα πιο μακρινά αντικείμενα, αλλά οι παρατηρήσεις τους δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα. Οι επιστήμονες προσδοκούν να αποκτήσουν έτσι μια καλύτερη εικόνα για το πρώιμο σύμπαν, κάτι που όμως απαιτεί περισσότερες ανακαλύψεις τόσο μακρινών αντικειμένων στο μέλλον.

Μέχρι στιγμής μόνο τρεις παρατηρήσεις (συμπεριλαμβανομένης αυτής της πιο πρόσφατης) προέρχονται από τη μακρινή εποχή που το σύμπαν είχε ηλικία μέχρι 1 δισ. χρόνια. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι δεν σχηματίζονταν άστρα με ταχύ ρυθμό στο πρώιμο σύμπαν και συνεπώς δεν εκρήγνυνταν συχνά για να δημιουργήσουν ακτίνες γάμμα. Από την άλλη, μόλις πρόσφατα άρχισαν να λειτουργούν πολύ ευαίσθητοι ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας για τόσο μακρινές αποστάσεις.

Πηγή: Ana-Mpa Culture

Ρε προσέχτε μην κάνετε καμία μαλ@κία και πατήσετε το off και τρέχουμε μετά!!!

Σβήνει που σβήνει από μόνος του, αν βάλουμε και μεις το χεράκι μας, η καταστροφή είναι εγγυημένη!! Καλό είναι να ψαχτούμε λίγο να δούμε τι παίζει και εκεί, ίσως ανακαλύψουμε διάφορα ωφέλιμα πράγματα!! Αλλά αν υπάρχουν τόσα πολλά χρήματα διαθέσιμα ώστε να εξερευνήσουμε τον ήλιο για πιθανή "βοήθεια για την ανθρωπότητα" γιατί δεν υπάρχουν και για να ταίσουν, να μορφώσουν και να γιατρέψουν τα εκατομμύρια ανθρώπων που χρήζουν άμεσης βοήθειας από τους συνανθρώπους τους??? Στο κάτω κάτω αν ο μισός πληθυσμός της γης πεθάνει από ασιτία και αρρώστιες τι σκατά να τα κάνουμε όλα αυτά που θα ανακαλύψουμε στον ήλιο?? Πότε θα πάψουν οι "πολιτισμένοι" να θεωρούν τα προνόμια αποκλειστικά δικά τους... Πότε θα γίνουμε επιτέλους πολιτισμένοι??

Ίδρυση του "Πανεπιστημίου των Ορέων"

Καθηγητές Πανεπιστημίου, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και οι τοπικές κοινωνίες αγκάλιασαν με θέρμη την πρωτοβουλία του πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, Γιάννη Παλλήκαρη, για ίδρυση του "Πανεπιστημίου των Ορέων", που έχει ως στόχο τη διάσωση του περιβάλλοντος, του πολιτισμού , της παράδοσης και της οικονομίας των ορεινών περιοχών της μεγαλονήσου.

Ο Γιάννης Παλλήκαρης, ο Μιχάλης Κοπιδάκης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Michael Herzfeld, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, αλλά και αγρότες παρουσίασαν σήμερα τους σκοπούς του εγχειρήματος τους.

"Θεσπίζεται ως Πανεπιστήμιο", τόνισε ο κ. Παλλήκαρης, " έξω από πανεπιστημιακά κτήρια, που θα δραστηριοποιείται στις παρυφές των ορεινών και αποκλεισμένων οικισμών, μέσα στην καρδιά της κάθε τοπικής κοινωνίας. Σε αυτό το περιβάλλον θα υλοποιεί το πρόγραμμά του βασιζόμενο στο συνδυασμό της επιστημονικής γνώσης από το χώρο της οικονομίας, του πολιτισμού, της υγείας και του περιβάλλοντος και θα παράγει βιωματική γνώση, η οποία θα συντελεί στην ανθρωποκεντρική και ολιστική προσέγγιση της Εκπαίδευσης-Παιδείας, τον κοινό τόπο τόσο των επιστημόνων όσο και των ανθρώπων της υπαίθρου. Γι΄αυτό και ο προβληματισμός για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου των Ορέων εξαρχής κινείται πέραν των γνωστών ετοιμοπαράδοτων αναπτυξιακών τεχνικών και αναζητά νέες και γνήσιες στοχεύσεις που συνδιαλέγονται με το συγκεκριμένο και πολυσύνθετο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό σκηνικό της περιοχής".

Παρόντες στην παρουσίαση που έγινε στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου , εκτός από τους καθηγητές Πανεπιστημίων, ο γενικός γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας Θανάσης Κυριαζής, ο οποίος υποστήριξε την προσπάθεια ως ένα πρώτο αλλά σημαντικό βήμα που θα μπορούσε να επεκταθεί και στην υπόλοιπη Ελλάδα, και η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αννα Διαμαντοπούλου.

Πηγή: Ana-Mpa Culture

Βραβείο Αξιαγάπητου Blog

Ευχαριστω πολύ τον κολλητό μου τον Άντω που μου έδωσε το βραβείο αξιαγάπητου blog!!!!!!
Και ευχαριστώ όσους μπαίνουν να δουν τα θέματα μου, κ ακόμη περισσότερο όσους σχολιάζουν!!! Special thanks, στην korinoskilo (aka Έλενα), επειδή χωρίς να το ξέρει μου έχει δώσει την ώθηση και την όρεξη να συνεχίσω γιατί για να πω την αλήθεια ξεκίνησα απλά για την πλάκα μου!!!
Αν και πολύ νέος στο blogging και δεν νομίζω ότι το αξίζω (ακόμα! γιατί έχω ακόμα..ουουουουου..πολύ δρόμο μπροστά μου) είναι πάντα ωραίο να παίρνεις ένα βραβείο!! Σε κάνει να σκέφτεσαι "άντε, κάτι καλό θα χω κάνει λοιπόν...να συνεχίσω!!".
Μμμμμμ!!! Τώρα πρέπει να τα δώσω και εγώ σε άλλους 15 ε??? Να πω την αλήθεια, 7 blogs παρακολουθώ όλα κ όλα οπότε θα το δώσω σε αυτούς και χαίρομαι που και οι 7 το αξίζουν και με το παραπάνω!!Οι περισσότεροι αν όχι όλοι το έχουν ήδη πάρει από κάποιον άλλον αλλά δεν βαριέσαι!Άλλη μια φορά δεν κάνει κακό!!!!
Γι'αυτο χωρίς πολλά πολλά λόγια το Βραβείο Αξιαγάπητου blog το χαρίζω απ' τη μερία μου στους:

XePeTsa
korinoskilo
kakos lykos
Amanda
billtaxi
Nantia
raven